Lost Future...

"Briangum"

Olduğu yerden büyük bir mavi ışıkla birkaç saniye içerisinde kaybolmuştu. Arkasında hiçbir belirti bırakmadan yok olmuştu. Birkaç saniye önce aldığı haber ile burada kızgın bir şekilde yürürken şimdi ortadan kaybolmuştu. Kendisini bulduğu yer Alec Gölü'nün kenarıydı. Evet burada olacaktı beklediği düello. Buraya gelecekti vampircik. Ona bu şekilde hitap etmeyi seviyordu. Etrafta elektrik ile ilgili hiçbir aygıt bulunmamaktaydı. Özel yeteneğini kullanamayacağına üzülmüş olsa da bir anda uçabildiği aklına geldi. Konsantre olarak havalandı. Vampirden yüksekte olmak ona avantaj sağlıyordu. " Çıksana ortaya vampircik." diye haykırdı. Sesi gölün etrafında yankılanıyordu.

Ricardinho büyük duello için hazırlanıyordu.Ne gerkiyorsa yapacaktı.Bembeyaz teninin altında saldırganlık yatıyordu.Kendine özel yaptırdığı mükemmel zırhı üstüne giyindi.Oldukça hafif ama dayanıklı olan zırh mükemmel görünyrdu.Ellerine en sevdiği siyah eldivenleri takıp asasını havada döndürerek eline aldı ve yere vurdu artık hazırdı.Bütün askerler saygı duruşunda bekliyordu.Çoğu yanında gelrek yardım edebileceklerini söylemişti fakat onların sonu küllük olmuştu.Asasını yere vurarak gitmek istediği yeri hayal etti.Ve kırmızı parlak bir ışıkla olduğu yere geldi.Eski dostu(!) Edward'ın arkasına gelmişti.Arkası dönük Edward fark etmemiş olacaktıki arkasını dönmedi.Ricardinho gülümseyerek yere asasıyla bir darbe indirdi.Bulundukları yer sallandı ve sesini yükselterek:

"Burdayım uykucu tam arkanda" dedi ve kırmızı gözleriyle bembeyaz teniyle gelecek korkak cevabı bekliyordu.

"Bende seni bekliyordum. Üzgünüm geldiğini farkedemedim. Senin gibi zihin okuyamıyorum."

dedikten sonra gülümseyerek Richardinho'ya baktı. Pek özlediği söylenemezdi onu. Zaten özlenecek bir değişikliği de yoktu. Hiçbir zaman kendisini değiştirmezdi. Fakat bugün bir değişikliği vardı. Yine solgun yüzü belirgindi. Her zamanki gibi siyah eldivenleri elinde idi. Üzerinde yeni bir zırh vardı. "Görüyorum ki kralınızın önü açık. Hiçbirşeyiniz eksik değil. Bir de ben gideyim bakayım kralınıza.O vücudu hala unutamadım." dedikten sonra asasını yaratığa doğrulttu. Havalanmışken içinden birşeyler mırıldanarak gölün sularını yükseltti. Biraz daha yükselerek dalgaların ona çarpmaması için dalgaların üzerine çıktı. Dev dalgalar yaratığa doğru ilerliyordu.

Ricardinho bu sözler karşısında çıldırmışt.Deli gibi hırlıyordu.Hırlamalar etrafı yırtıyordu.Büyük su dalgası ona doğru geliyordu.Su dalgası Ricardinho için kötü bir şeydi ama Edward'ın zihnini okuduğu için bunu daha önceden biliyordu.Asasını yatay bir şekilde havada döndürdükten sonra:

"Hurricane" dedi ve gökyüzünden yere bir hortum düştü ve suyu geri püskürtüp Edward'a doğru ilerliyordu.Havada olması onun için dezavantajdı.Yapacağını öğrenmek için zihninde her şeyi kolaçan ediyordu.

Ricardinho'nun hırlamaları karşısında şaşırmamıştı. Bu onun doğasında vardı. O günü hatırlamıştı. Ricardinho ile yaptığı düellodan sonra banyoya girip kral ile tanışması muhteşemdi. Fakat o anda ölümün soğukluğunu hissetmişti.Bunları kafasından atarak düelloya odaklandı. Vampircik birşeyler mırıldanıp büyüyü geri çevirmeyi başarmıştı. Şimdi sulu bir hortum kendisine doğru geliyordu. Bundan kurtulmanın kolay olacağını düşünse de bir hata yaparsa ölebilirdi. Havada olması avantajını sadece vampirin saldırılarından korunmak için kullanabiliyordu. Asasını bir golf sopası şeklinde tutup " Obliviote" diye fısıldayarak gelen hortuma sertçe vurup hortumun yönünü göle doğru değiştirdi. Büyüyü yaparken gözleri mor bir renge bürünüp parlamıştı. İnsan büyücülerin özelliğinden biri de buydu. Büyü yaparken gözlerinin rengi mora dönüp parlıyordu. Yaratığa doğru döndü. Ve gelecek hamleyi bekledi.

Ricardinho karşısındaki insanın büyü yaparken gözlerinin morarması ilginçti.Daha sonra bunları unutarak duelloya döndü.Öcünü almalıydı hortum göle giderken asasını dik bir şekilde yere değdirip iki parmağıyla döndürüp:

"Sharp Air" dedi ve jilet gibi keskin bir hava akımı Edward'a gidiyordu.Artık küçümsenecek biri değildi.Bütün vampir aleminin gururunu taşıyordu.Tıpkı bir hava bükücü gibi her harekete havayla karşılık veriyordu ama biraz sonra çok farklı şeyler olacaktı.

Yaratık yine bir hava hamlesi ile saldırmıştı. Büyü yaparken kullandığı hareketler ilgi çekiciydi. Oldukça çevik hamleler yaparak büyülerini gerçekleştiriyordu. Tam bir hava bükücü edası ile asasını çevirerekk ileriye doğru büyü yolluyordu. Keskin bir hava kütlesi hızla Edward'a doğru ilerliyordu. Edward geriye doğru ani bir takla atarak uçma kabiliyetini durdurdu. Ve rüzgar üzerinden geçti. Tam yere inerken asasını dik bir şekilde tutarak "Overground" diye haykırdı. Aslında bunu yapmasına gerek yoktu. Nasılsa her düşündüğünü biliyordu yaratık. Yaptığı büyünün etkisi ile yer sarsılarak yarıldı ve yaratığın bulunduğu yere kadar hızla yarılmaya devam etti. Bu arada farkında olmadan havalanmıştı bile.

Ricardinho bir kahkaha patlattı.Yeri yarmak güzel bir fikirdi.Hızlı bir şekilde düşündü ne yapabilirdi.Çatlak büyüyerek ona doğru geliyordu.Ricardinho asasını yere vurup yukarı kaldırdı ve:

"Owerwhelming" dedi ve yerden bir toprak parçası çıkmıştı.Gelen çatlağı durdurmuştu ve dwarda yönelmişti.İki parça olan büyük taş Edward'a doğru büyük bir hızla kapanıyordu.

Hala yaşadığına inanamıyordu Edward. İmkansızdı bunu yapabilmesi. Yarılma durmuştu. Ve toprak yeniden kapanmaya başlamıştı. Edward'ın hesaba katmadığı birşey daha vardı. Toprak kendisine doğru kapanıyordu. Ve bu olayları daha da karıştırıyordu. Hamle düşünmeye çalıştı. Fakat yapabileceği hiçbirşey yok gibiydi. Büyü dışında bu durumdan kurtulamazdı. Konsantre olup düşünmeye çalıştı. Bir kurtuluş yolu olmalıydı. Fakat bunu bulması için çok az zamanı vardı. Yarık ona doğru kapanmaktaydı. Asasını sarılırcasına yaklaştırdı kendisine. Daha sonra birkaç söz söyleyerek ortaya çıkan mavi ışığı izlemeye koyuldu. Konsantre olduktan sonra kalanını olayların akışına bırakıyordu. Kendisini başka bir açıdan ortamı izlerken buldu. Işınlanmıştı. Ve yarık göle doğru kapanmaya devam ediyordu.

Ricardinho ışınlanan adamı dikkatlice izledi.Derin bir iç çekti.Ne kadarda zayıf gözüküyordu.Daha sonra kırmızı gözleri ışıldadı.Asasını yere üç kere vurdu.Ardından havada üç kez döndürdü ve çok kalın bir sesle:

"Fatal Fire" diye bağırdı.Etraf bir anda kırmızıya boyanmıştı.Her yer alev içerisindeydi.Alev denii etrafı kaplıyordu.Sadece Ricardinhonun durduğu yer boştaydı.Ricardinho'nun kafasını üstünden bile ateş geçiyordu.Bunu nasıl atlatacaktı merak edyordu.

Edward bu zavallının hareketlerine kahkahalar eşliğinde gülüyordu. Ateş etrafı kaplamıştı. Fakat yine de aktif olan sadece o değildi. Aklından çıkardığı şey Edward'ın uçabildiği idi galiba. Edward ateşlerden korunmak için yükseldi. Fakat ateşlerinde onunla birlikte yükseldiğini farketmemişti. Fatal fire oldukça güçlü bir büyüydü. Edward asasını ateşlere doğrulttu. Fakat basit bir büyü yaparsa sırası saçma birşey için geçerdi. Uçma gücünü alevlerin ortasına doğru hızla kullanarak asasını yere salladı. "Hellground" şeklinde haykırdıktan sonra yerden yükselen toprak haznesi alevlerin üzerine dökülerek ateşi söndürdü.

Ricardinho'nun aklına mükemmel bir fikir gelmişti.Karşısındaki bir insandı.Zayıf noktalar çok vardı.En önemlisini şimdi yok edecekti.Kahkahalar atıp sinsi bir şekilde hırladı.Ardından asasını sağına soluna vurup önünde durdurdu ve yere saplayıp çıkardı ardından:

"Winded" dedi.Etrafta birden bütün oksijen yok oldu.Bulunduğu çevrede en ufak oksijen parçası bile kalmamıştı.Bütün bitkiler solmuştu.Derenin akışı durmuştu.Ricardinho vampir olduğu için nefes alması gerekmezdi.Bu Edward için çok kötüydü.

Edward gelecek olan hamleyi bekliyordu. Ne yapacaktı kim bilir. Yeteneğinin düşünce okuma olmasını dilerdi. Bu sayede karşısındakinin yapacaklarını önceden tahmin edebilirdi. Birkaç saniye sonra yaratık bir büyü yapmaya hazırlanıyordu. Acayip bir şekilde gülümsüyordu. Ve birden Edward nefes alamamaya başladı. Evet oksijeni yok etmişti. Edward'ın yaşamak ve güçlü büyüler yapmak için oksijene ihtiyacı vardı. Nefesini tuttu. Fazla dayanamazdı. Basit büyüleri yapabilirdi anca. Son olarak bir büyü yapma isteği doğmuştu içine basit bir büyü olmalıydı. Asasını gökyüzüne çevirip salladı. Asanın ucundan çıkan kıvılcımlar koyu gökyüzünde bir yazı oluşturmuştu. Gülümseyerek gözlerini dünyaya kapadı. Arkasında sadece şu yazıyı bırakarak. "Tüm vampirlerin ... Vampir Kralını ..."

Ricardinho yere düşen rakibine baktı.Yere çarptığında etraf biraz sarsılmıştı.Onun için güzel bir ölümdü.En azından korkaklar gibi kaçmamıştı.Onun için asasını yere vurdu yerde büyük uzun bir oyuk açtı.Daha sora büyüyle karşısındaki cansız rakibini mezara yerleştirdi.Ve asasının kafasını havada döndürerek mezarın içinde durdurdu ve ateş yanmaya başlamıştı.Yanan ateş cesedi yakıyordu.Ceset tamamen kül olduğunda ateşi söndürdü ve üstünü yüksek bir şekilde taşlarla örüp oradan ayrıldı.Asasını doğrultup bir kaç şey fısıldadı ve kırmızı ışıkla yokoldu.Kül olan eski ceset ve oksijensiz bölge orada kalmıştı.

Kralın öldüğü haberi tüm krallıkta duyulmuştu. George kralın mezarını krallığa taşımak için Alec Gölü'ne gidecekti. Ortak alanlarda hazırlıklı olmalıydı. George astım hastasıydı. Bağımlı olduğu nefes ilaçları vardı. Onlar olmadan yapamazdı. Çünkü tıkandığında ilaç olmadan nefes alamazdı. Bu yüzden yanına her zaman ilk olarak onları alırdı. Sandalyeden kalkıp komidine doğru yürüdü. Komidinin üzerindeki ilaçları alıp zırhının içerisindeki cebe koydu. Daha sonra arkasını döndüğünde üzerinde bir boşluk hissetmişti. Köşedeki dolabın yanından Verlyne asasını aldı. Ve konsantre olarak bir anda kendisini Alec Gölü'nde buldu. Etraf oldukça korkunç görünüyordu. Edward'ın mezarının başında mavi bir ışık şeklinde belirmişti George. Nefes almaya çalıştı. Başaramamıştı. Nefes alamıyordu. Hemen cebinden ilacını çıkarıp ağzına dayadı. Nefes alarak yeniden havayı solumayı denedi. Olmuyordu. O anda neler olduğunu anladı. Edward'ın nasıl öldüğünü anlamıştı. Cebinden diğer ilacı çıkarıp ağzına dayadı. İçerisindeki havadan derin bir nefes alıp "Fresher" diye haykırdı. Ortam tekrar normale dönmüştü. Fakat normal olmayan tek şey Edward'ın olmayışıydı. Edward mezardaydı. Ve onu geri döndürmenin hiçbir yolu yoktu. Bunları düşünürken aklına Alec'i çağırmak geldi. Asasını gökyüzüne doğru yükselterek "Apello Alecsia" diye haykırdı. Gökyüzü yarılıp içerisinden büyük bir ışık haznesi George'un yanına yansıdı. Ve bu ışığın içerisinde bir vücut oluşmaya başladı. Birkaç saniye sonra Alec yanındaydı. "Alec. Edward'ın mezarı burada. Krallığa ışınlayabiliriz istiyorsan." diyerek Alec'ten gelecek cevabı beklemeye başladı.

İnanamıyordu. Krallığın lideri Edward ölmüştü. İnsanların kralı artık yoktu. Onun yerine Alec olacaktı. Fakat o Edward'ın olmasını herşeyden çok isterdi. Gözleri dolmuştu. Her an ağlayabilirdi. Elindeki oku sinirinden öyle bir sıkmıştı ki, ok ortadan ikiye ayrıldı. Ve bir ucu eline battı. Kanıyordu. Fakat Alec buna aldırış etmiyordu. Elini yumruk haline getirip kanı durdurmaya çalıştı. Yumruğu kandan kıpkırmızı olmuştu. Fakat Alec'in tek düşündüğü Edward'ın mezarını geri getirmekti. George'dan haber bekliyordu. Dolabın yanındaki Flame Bow'u aldıktan sonra sırtına geçirdi. Harika bir yaydı. Dönemin en güçlü ve isabetli yaylarından biriydi. Daha sonra sehpanın üzerinden okları alarak sırtındaki yerine yerleştirdi. Tam bu sırada farketmeden mavi bir ışık haznesi ile odadan ayrıldı. Neler olduğunu anlamaya çalışıyordu ki, gözlerini George'un yanında açtı. George birşeyler söylüyordu. Alec George'a dönerek " Tamam. Götürmemiz gerekiyor. Sen gerekli işlemleri yap. Ben etrafı kolaçan edeceğim." dedikten sonra hızla etrafı gezmeye başladı.