Karanlık Gecede Konuşma

Ricardinho kapıdan geçmişti.İlerledi kan kokuları burnundan içeriye giriyordu.Dişleri büyümüştü.İlerledi.Adım sesleri duyuluyordu.Ardından ormana geldi.Ormanın içerisine girdi.Etraf çok karanlıktı.Ricardinho vampirdi karanlıkta çok iyi görürdü.İlerledi İlerle bir ağacın altına oturdu.Sessiz bir şekilde bekledi.Ardından kan kokusuna dayanamayarak pet şişeyi açtı ve kandan bir yudum içti.Bu hoşuna gitmişti.Olay kan olunca vampirler kendlerini kesinlikle tutamazlardı.Tutalarda iradesi çok kuvvetliydi.Ricardinho'da Daimonlara saldırmamak için kendini tutmuştu.Sanki birini beklermiş gibi etrafa bakmaya başladı.

William can sıkntısından dolaşmaya çıktı.Gerçekten çok canı sıkılıyordu.Gözlerini dört açıp hafifçe mırıldanarak bir büyü yaptı.Bu görüşünü keskinleşmek için değil sadece tehlikelere karşı bir uyarıydı.Ardından doğuştan gelen bir yeteneği kullandı.Etkisiz bırakma.Artık hiç bir yetenek kendisine ulaşamazdı.Gülümseyerek bir kitap çıkardı ve hafif bir ışık oluşturdu.Bu sayede hem kitap okuyabiliyor hemde önünü rahatça görebiliyordu.Bir anda durdu ve kokladı.Sonra ileri odaklanıp görüş keskinleştirme taşını çıkardı. bu taşı harekete geçirmek için bir kelime mırıldandı ve sanki her tarafı bir ışıkla aydınlanıyormuş gibi görmesini sağladı.Taşı yüzüğüne koyan William etrafına bakıp oturan adamı gördü.Ona doğru hızla yürüdü.Bir insanınkinde daha hızlı ve çevik bir şekilde.Bu sırada büyülerini mırıldandı ve etrafında görünmez bir kalkan oluşturdu.Sonra adamın önünde durup şöyle dedi:
-Sakıncası yoksa oturabilir miyim?Tabi başka birini beklemiyorsanız bay ...?
Bu soru ona ismini söylemesini söylüyor gibiydi.Onun bir Daimon yada bir elf olmadığını biliyordu.Ama insan olabilirdi.Ama onda farklı bir şey vardı.Belki bir vampir...Bir vampir Daimon sokaklarında!Ne olay ama! diye düşündü ve bekledi.Adamın cevabını bekledi.

Ricardinho yanına gelen adama baktı ve göleriyle adamı süzdü.Ardından:

"Tabikide Oturabilirsiniz.Ben Ricardinho Volturi"

dedi.Yüzünde acımasızlık ifadesi gitmemişti.Kan dolu şişeden bir yudum daha aldı.Karşısındaki adamın Dailmation olduğunu tahmin etmişti.Çünkü bu bölgede bu kadar hızlı koşan başka bir yaratık yoktu.Ardından kan kokusu burnuna kadar geldi.Ricardinho saldırmamak için kendini tutuyordu.Dişleri büümüş ve parlamıştı.Kırmızı gözleri yavaş yavaş parıldıyordu.Kana susamıştı.Olay çıkartmamak için şişeyi kafaya dikti.Biraz daha kandan içti hemen bitmemesi için dudaklarını kandan çekti.Dudağında kalan kanı diliyle ağzının içine aldı.Adamın Daimon olduğu kesindi:

"Peki siz kimsiniz Bay Daimon"

dedi.

William adamın kendini tanıtmasını dinlerken ayakta kaldı.Bir Volturi!Tanrım, bu dünyanın çivileri yerinden çıkmış kesin bu! diye düşündü.Sonra adam kendine sorunca o da güçlü bir sesle cevap verdi.
-Ben Daimon Baş büyücüsü William D'arcs.Sizin burada dolaşma nedeninizi öğrenebilir miyim bay Volturi?
Bu sözlerin ardından banka oturup rahatça kuruldu ve gücünü zorladı.Bu Volturi'nin namını duymuştu.Zihin okuyabilirdi.Bu yaptığı tüm blöfleri etkisiz kılardı fakat kendisininde etkisiz bırakma yeteneği sayesinde bunu yapması pek olası değildi.Hafif bir şekilde başını dikleştirdi ve meydan okudu.Asaya ihtiyacı yoktu ve çok güçlüydü.Zaten gücü sayesinde bir başbüyücüydü.Eli cebindeki kitapta gezindi ve hafifçe bir söz mırıldandı.Bu sayede yüzüğündeki taş havalandı ve ışığı kayboldu.Fakat hemen ardından güçlü bir parıltı yaydı.Bir vampirin ışığı sevmedğini biliyordu.Zaten planı da buydu.Rahatça yaslanıp muhabbet ve gıcıklık olsun diye sordu.
-Işığı mı karanlığı mı tercih edersiniz bay Volturi?Ve zihnime giremeye kalkmayın sizin için kötü olabilir!Ve bu arada ben karanlığı severim ama bir vampirin yanında daima ışığı seçerim.
Bu sözleri gayet sakin söylemişti.Ve bu bir tehdidi daha iyi kılardı görüşüne göre.Gülümseyerek doğruldu ve eli hançerine gitti.

Ricardinho bu gıcık ve alaycı tarafları sevmemişti ama olay çıkarmayacaktı:

"Bende Vampirler baş büyücüsüyüm"

dedi.Güülmsüyerek.Işık gözüne gelmişti.Tepki olarak ağacın en yukardaki dalına tek sıçrayışta çıktı.Ve aşağı atlayarak:

"Merak etmeyin zihninize girmeye kalksam hissedemezsiniz ve sonuna gelince buraya olay çıkartmaya gelmedim"

dedi.Ardından neden geldiniz sorusuna cevap olarak:

"Sadece gezmek için bizim oralarda biraz sıkılmıştımda"

dedi.Ve şişeyi kafasına dikti az birşey kan kalmıştı.Bu Ricardinho ve diğerleri adına kötü olabilirdi.Ricardinho ışıktan rahatsız olmuştu.Ardından karşı ağaca sıçrayarak karanlığa gömüldü ve karanlığın içinden konuşmaya başladı:

"Tabiki de karanlık"

dedi.Etraf sanki aydınlıkmış gibi gözüküyordu Ricardinho'ya.Daha sonra tıslayarak:

"Neler yapıyorsunuz William"

dedi.

Soruların cevaplarını alan William hafifçe gülümsedi ve o da teker teker cevapları vermeye başladı.Ama bu sırada yüzüğünü çıkartıp taşını taktı ve ortamdaki ışık kesildi.Ama kendisi için ışık sönmemişti.Elini kaldırıp gel işareti yaptı ve gülümsedi.Ardından tekrar ağızını açıp konuşmaya başladı.
-İyi.Bir meslektaşımla tanışmak güzel.Uzağa gitmenize gerek yok ışığı kapattım.Ve ee, merak etmeyin zihnime zaten giremezsiniz.Ve hissedebilirim hiç kuşkun olmasın Volturi.Ah, hiç bir şey yapmıyorum fakat görünüşe göre sizin şişenizin dolmaya ihtiyacı var.Size sınavda ölecek olanların kanlarını getirebilirim.Sınav mı?Bizim büyücülük sınavımız tabii ki!Eğer bir büyücü yükselmek isterse meydan okur.Bu sayede eğer kaybederse, işte ne olacağı malum.Kazanırsa seviyesi yükselir.Şu son bir ayda inanın ki tam yirmi saldırı oldu.Hepsini sakladım ve yendim.Onların kanlarını size getireyim isterseniz.Tabi benimle büyük büyücülük kulesine gelirseniz.Orada benim ofisimdeler.Ama kimseyi ısırmayın lütfen.
Bu sözlerden sonra cebinden bir brendi şişesi çıkardı ve kafasına dikip birkaç yudum aldı.Gülümseyerek kapağı tekrar kapatıp cebine koydu ve kalktı.Adama soran bir bakış attı ve elini uzattı.

Ricardinho kan adını duyunca çıldırmıştı dişleri çok büyümüştü kırmızı gözleri parlıyordu.Yere indi şişeyi komple kafasına dikti ve şişeyi bitirdi:

"Ne duruyoruz"

dedi.Gülümseyerek.Ölüler ama uzun zaman olmumşmuydu sormalıydı:

"Yalnız ne zaman öldüklerini öğrenebilir miyim?"

dedi.

William bu soruyu ve cevabı duyunca bir kahkaha attı.Ardından gülümseyerek sordu.Soru çok uyumluydu ona göre.
-Sen ne zaman öldün Richardinho?Hadi gidelim!
Bu sözlerin ardından yüksek sesle haykırdı ve bir ışık çaktı.Ardından önlerinde sanki hava yarılmış da burası havanın içiymiş gibi duran bir yarık belirdi.William elini uzatarak
-Önce misafirler!
dedi.Bu sözü bir büyüyle destekledi ve onu içeri yolladı.Sonra kendisi girdi ve yürümeye başladılar.